In 2012 leerde ik een Afghaanse jongeman kennen. Hij was van moslim christen geworden. Hij was als 17-jarige als minderjarige asielzoeker naar Nederland gekomen. Op zijn 18^e jaar verloor hij zijn status en moest hij opnieuw asiel aanvragen. In die tijd verbleef hij bij een oom in Leiden. Hij was echter meestal op straat omdat hij daar als christen niet werd geaccepteerd.

De rapporteur van de IND rapporteerde dat er twijfels waren bij de oprechtheid van de bekering. Echter zonder dit nader te onderbouwen. Zo’n gegeven gaat dan een eigen leven leiden. In latere procedure werden het doopbewijs (het enige ‘harde’ bewijs), de verklaringen van de straatpastor (ik dus) en de broeder die hem had onderwezen in het christendom, genegeerd. Uiteindelijk besloot ik om aan de staatssecretaris van justitie, mr. Fred Teeven, een brief te schrijven en een beroep te doen op diens discretionaire bevoegdheid. Er kwam een – nietszeggende – brief van de IND terug. Deze was zo opgesteld dat de indruk bestond dat de staatssecretaris mijn brief niet onder ogen had gehad. Er ging dus een tweede brief de deur uit. Op donderdag 19 augustus ging de telefoon: “met Fred Teeven…” Hij legde uit dat hij de brief wel degelijk onder ogen had gehad maar hem ter afdoening naar de IND gestuurd had. Er was duidelijk een verschil van mening over deze zaak.

Er ligt nu een brief bij de vaste Kamercommissie van Veiligheid en Justitie om de machtspositie van de IND aan de kaak te stellen en het feit dat bij de toepassing van de discretionele bevoegdheid de slager zijn eigen vlees mag keuren.

Tot op heden is er nog geen reactie van de kant van de Kamercommissie.

De Afghaanse jongeman heeft daar niet veel meer aan. Hij werd tegen zijn wil op 21 juli 2013 uitgezet. Van Afghanistan, waar hij zich zelfs voor zijn familie niet veilig voelde, is hij doorgevlucht naar Iran. Niemand kent hem daar, waardoor hij zich wat minder onveilig voelt. Hij wil graag terug naar Nederland, maar of dat ooit lukt?

Deze jongeman is niet de enige christen die uitgezet wordt naar een vijandig geworden thuisland. Misschien wordt het tijd voor een grotere actie, bijvoorbeeld van de kant van de Raad van Kerken in Nederland, de PKN synode en/of de R.K. bisschoppenconferentie?

Paul Brommet, straatpastor