Er lag nog net geen sneeuw, maar het was wel behoorlijk koud….toen zeven leerlingen van het Stedelijk Gymnasium en een van het Driestar College begonnen aan de voorbereidingen van het jaarlijkse kerstdiner voor dak- en thuislozen in de Marekerk. Het was 22 december en Nederland was in lockdown. Voor het tweede jaar op rij gooide corona roet in het eten….Dus geen volle versierde kerk met gasten uit de daklozenwereld aan lange tafels, geen warme gezelligheid, geen muziek en zang van De Straatklinkers, maar gelukkig wél een take-away kerstdiner.

Kerstpakketjes, doucheschuim, dassen, mutsen en sokken

In de koude kerk -het loonde de moeite niet om de kachel aan te steken, want de gasten zouden toch niet lang binnen zijn- werd een lange rij tafels neergezet. Een deel was bestemd voor de kerstpakketjes, in oranje en blauwe rugzakjes.

 

Op de andere tafels werden verzorgingsproducten uitgestald. Die waren ingezameld door de kinderen van de P.C. Joppenszschool en in de kerken, die zij met hun ouders bezoeken.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dat werd een enorm lange rij met shampoo, doucheschuim, tandpasta en nog veel meer. Meer dan 1000 stuks, zóveel dat elke gast wel zes producten uit mocht zoeken. Daarnaast lag een kleurige stapel warme dassen en mutsen: er was weer druk gebreid! Bovendien van de De Ruytergroep uit Rijnsburg een grote partij kerstsokken!

De laatste rij tafels stond vol met piepschuim dozen en tassen met warme maaltijden van Woo Ping, waaruit heerlijke geuren opstegen!

 

 

Warme chocola met slagroom
Buiten, op het voorpleintje van de kerk hadden de jongeren inmiddels een kraampje opgezet, versierd met gekleurde lampjes.  Daar konden de gasten- sommigen waren er al vroeg- een beetje warm blijven met warme chocolademelk met slagroom. Langzamerhand werd het donker en kouder….

 

Bami of nasi?
Toen de beveiligers en de EHBO-ers er waren ging om 17.30 uur de deur van de kerk open. Een gestage stroom mensen kwam naar binnen, kreeg een kerstpakketje, zocht verzorgingsproducten uit, een das, muts of sokken en belandde bij het eten: ‘wilt u bami of nasi?’ vroegen de vrijwilligers achter de tafel en gaven er ook een bakje met vlees en groente bij. Even verder werd er een toetje bij gedaan, gekleurde cakejes, een mini-tompouce en een mandarijntje. Met gevaar voor lekkage en losgeraakte deksels werd alles in het rugzakje gestopt….een tasje zou handiger geweest zijn…We hoorden vaak: ’Hartelijk dank en fijne dagen’.

 

 

 

 

 

 

 

En dan weer naar buiten, de kou in. Hoewel sommige gasten graag even binnen waren blijven zitten om de maaltijd daar op te eten. Maar dat mocht niet in verband met de coronamaatregelen. De stoelen waren afgezet met rode linten. De anderhalve meter werd zoveel mogelijk in acht genomen en er werden veel mondkapjes gedragen. Om besmetting te voorkomen was meer contact niet wenselijk.

Eten over
Of men had gedacht dat het kerstdiner door corona niet door zou gaan?…. De opkomst was helaas niet zo groot als vorig jaar. Er waren dus maaltijden over. Straatpastor Femke Post en projectleider van M25 Leiden Carijn Westeneng hebben een deel daarvan nog kunnen uitdelen aan de opvang van dak- en thuislozen. De overgebleven rugzakjes kunnen gelukkig ook volgend jaar gebruikt worden.

Dank!
We zijn blij, dat dankzij de steun van de Stichting Utopa, de Gemeente Leiden, de Leidsche Maatschappij van Weldadigheid, Dioraphte, het H.L.Druckerfonds, Alpha Security, de EHBO en Woo Ping ook dit jaar de dak- en thuislozen van Leiden niet zijn vergeten. Bovendien veel dank aan de jongeren van M25 Leiden en de vrijwilligers van de Marekerk!

 

We hopen dat dit take-away kerstdiner toch een beetje warmte gaf aan de doelgroep, die er blij mee was. En met een ‘volgend jaar weer állemaal aan tafel in de kerk’ gingen we de donkere en koude avond in.

 

Tekst:  Henriëtte van den Broek, foto’s: Melle van der Wildt